Siguro parang re-post ito, same topic as nung dati kong ginawa e... anyweiz.

Nagkaroon ako kanina ng panahon para magmuni-muni at tulad ng dati, iniisip ko kung ano kaya ang naging buhay ko kung iba ang sitwasyon... kaya ibabalik ko ang napakahiwagang tanong na siyang pinagsisimulan ng napakadaming debate...

"Gusto niyo pa bang maging Pinoy?"

Ako kasi, parang ayaw ko na. dati rati sobrang ugali ko "Hinde! Kahit anong pa mangyari gusto ko pa rin maging Pinoy! Meron pang pag-asa ang pinas basta baguhin lang ang ugali ng mga politiko." Pero ngayon naiisip ko, "Tama ata ang mga kababayan natin na nag-migrate." Mahal ko ang Pilipinas pero hindi lahat ng mga Pilipino katulad natin na mahal ang Pinas. Madami ang sinasabi lang yan pero tignan mo kung san nagbabakasyon? Sa ibang bansa imbes na sa magagandang lugar dito sa Pinas. Ang ating presidente, di ko na malaman kung pagkakatiwalaan ba siya o puro pangbubulsyet lang sinasabi niya.

Alam naman lahat ng pilipino na may katiwalian pero bakit natin kinukunsinte? Pag pinara tayo ng pulis, automatic na aabutan natin ng pang-lagay. Sa mga opisina, para maproseso agad ang papeles mo, naghahanda ng pang-lagay. sa LTO, para mas mabilis maprocess ang kung ano man ang sadya mo dun, dapat mag-lagay. Alam naman nating bawal pero kinukunsinti natin. Kung hindi naman tayo magpapa-uto e mawawalan ng mang-uuto. kung walang nag-lalagay, walang nango-ngotong. Madali sabihin, alam ko yan pero bat di natin simulan sa sarili natin diba? Pride na lang ang meron tayo e, sana lang wag natin ibasura.

Gusto ko maging Pinoy, pero ayaw ko nang tumira sa Pinas. Kung pwede lang aalis na ko ngayon at pupuntang London o kung san mang bansa na matino ang pamamalakad ng gobyerno, pero merong pumipigil sa kin kasi alam kong napakalaking bahagi ng pagkatao ko ang maiiwan dito sa Pinas. Sana lang may magbago kahit paunti-unti lang para hindi mawalan ng pag-asa tayong mga Pinoy.